Pre-Code, Film Noir, de Anti-Held en de Femme Fatale..

Zoals voor elke Satanist geldt, zoekt men eigenlijk altijd naar een bepaalde schoonheid in film. Wel geldt hier, als in zoveel andere zaken, altijd met een eigen persoonlijke voorkeur. Al bestaan er zeker wel onderlinge en gemeenschappelijke overeenkomsten in het onderwerp van filmkeuze.

Wat is mijn persoonlijke voorkeur?

Als ik voor mijzelf spreek, zijn er zeker een aantal onderwerpen en/of genres die mijn persoonlijke interesse wekken, hier welke en waarom;

- de pre-code en stille cinema; wat mij het meest aanspreekt van de stille cinema periode (1894-1929) en dan voornamelijk het Duitse Expressionisme, is omdat de er geen spraak is je meer uitgedaagd wordt om jezelf, al dan niet fictief in te beelden wat gezegd wordt en jezelf meer in de personage te verplaatsen. Het "Pre-Code" tijdperk was een korte periode, ruwweg van 1931 tot 1934, waarin de voornamelijk Amerikaanse films het meest rauwe en pikante bestaan van de mens lieten zien, zodoende dan ook een tijd waarin ongeoorloofde seks en geweld veel voorkomende thema's waren.

-Het Film Noir Genre en het Anti Held thema; vanuit mijn interesse in de Duitse expressionistische cinematografie volgt dan ook mijn liefde voor het Film Noir Genre een zogenaamde low-key, zwart-wit visuele stijl en voornamelijk van Amerikaanse makelij uit de hoogtijdagen van de jaren 1940-1950. Een Film Noir is in de meeste gevallen een melodrama of misdaadfilm waarvan de hoofdfiguren in een meestal existentieel bedreigende en nihilistische wereld leven.

"It is night, always. The hero enters a labyrinth on a quest. He is alone and off balance. He may be desperate, in flight, or coldly calculating, imagining he is the pursuer rather than the pursued.

A woman invariably joins him at a critical juncture, when he is most vulnerable. [Her] eventual betrayal of him (or herself) is as ambiguous as her feelings about him."

Nicolas Christopher, Somewhere in the Night (1997)

De Anti-held

Voor mij is de held in de film meestal een anti-held, niet diegene met een mooi strak pakje, een cape en een grote S op de borst. De anti-held is iemand die door eigen ervaringen zich uiteindelijk genoodzaakt voelt om actie te ondernemen tegen onrecht, wat hem/haar of iemand anders is aangedaan maar waar het er niet te dik bovenop ligt.

Wat voor mij een goede interpretatie is van een anti-held is Travis Bickle (magistraal neergezet door Robert De Niro in Martin Scorsese's film Taxidriver uit 1976) een oorlogsheld, die terugkomt en lijdt aan wat we nu PTSS zouden noemen. Ziet dat de wereld om hem heen dermate is veranderd. Ziet het "vuil" op straat, het vuil dat de mens is in haar meest donkere bestaan. Pooiers en hoeren, drugsdealers en -verslaafden. Ziet de corruptie van het (politieke) systeem en fantaseert erover om de straten hiervan vrij te maken. En in deze groezelige kleur filmsetting neemt hij het op voor iemand (een heel jonge Jodie Foster) te redden van al dit alles ten koste van zichzelf.

Wat een terugkerend thema is, is dat de anti-held het of een systeem doorziet en aanklaagt, en of het zodanig wil veranderen voor eigen genoegen of voor iemand die dit verdient, en zo een beter leven te kunnen leiden.

Dit maakt voor mij de Anti-Held een sterk voorbeeld van een Satanische persoonlijkheid.

"De antieke betekenis van 'glamour' is hekserij. Het belangrijkste bezit van de moderne heks is haar vermogen om verleidelijk te zijn, om glamour te gebruiken. Het woord 'fascinatie' heeft een soortgelijke occulte oorsprong. Fascinatie was de term die werd gebruikt voor het boze oog. Iemands blik fixeren, met andere woorden, fascineren, was iemand vervloeken met het boze oog. Als een vrouw het vermogen had om mannen te fascineren, werd ze daarom beschouwd als een heks." - Anton Szandor LaVey

De Femme Fatale

Een Femme Fatale, de term is afkomstig van de Franse uitdrukking femme fatale; wat "dodelijke vrouw" betekent, is een archetype dat vooral in de pre-code en Film Noir voorkomt. Zij wordt vaak voorgesteld als een vrouw die haar schoonheid en seksualiteit gebruikt om mannen te verleiden (en in het ongeluk te laten storten). De Femme Fatale is typisch stijlvol, arrogant, sterk, seksueel onafhankelijk, intelligent en heeft een laag beeld van mannen die zich door deze houding tegelijk aangetrokken en bedreigd voelen. Ze zal er dan ook alles aan doen om de situatie onder controle te houden.

Femme fatale Phyllis Dietrichson, gespeeld door Barbara Stanwyck, in de klassieke film noir Double Indemnity

Wat maakt voor mij een Femme Fatale een Satanisch persoonlijkheid? De Femme Fatale heeft het in zich om verleidelijk te zijn, zowel lichamelijk als verstandelijk en weet hier heel goed gebruik van te maken in alledaagse situaties. Zij beheerst het om mannen en ook vrouwen te bevelen om gezien en nagekeken te worden door het gebruik te maken van haar seksualiteit, sentiment en verwondering. Zij beheerst de Lagere Magie, wat de praktijk is van manipulatie door middel van toegepaste psychologie, uitermate goed om datgeen te bereiken van wat zij wil!