door Citizen Ahriman
In het midden van de herfst was ik de grote plas overgestoken voor een bezoek bij mijn vrienden en mede Satanist, Donnie. Jaren geleden had ik hem leren kennen via de publieke Church of Satan facebook group en hij bleek ook fan te zijn van mijn toenmalige band, Objector. Over de jaren spraken we elkaar regelmatig, en dat ging van Satanische filosofie naar muziek, obscure dingen en UFO’s en de dagdagelijkse beslomeringen.
Al jaren zeggen we tegen elkaar hoe cool het zou zijn om elkaar eens in het echt te ontmoeten, en je kent dat wel “one day bro...” en dan stel je dat eindeloos uit. Daar kwam echter verandering in toen Donnie liet weten dat hij zou gaan trouwen met Teresa, een oude vlam van hem die hij al jaren kende. Die “one day bro...” werd ineens realiteit en ik besloot om naar hen toe te gaan voor hun trouwfeest. Als goed Satanist wilde hij zijn trouwdatum hebben op 31 oktober, Halloween dus.
Ik besloot om niet zomaar een paar dagen te gaan, maar ineens twee volle weken, het zou ook mijn eerste keer Amerika worden, dus ik wou ook het land zien en rondkijken. Donnie besloot om ook vrijaf te nemen en als host en gids te dienen in de periode dat ik daar zou zijn. Al snel kwam er het idee om ook een korte roadtrip te doen en we besloten om richting Poughkeepsie en Salem te trekken. Poughkeepsie, de thuisbasis van Church of Satan High Priest Peter H Gilmore en High Priestess Peggy Nadramia. Ook Salem stond op het lijstje, wel bekend van de zogenaamde Heksenprocessen.
Na het huwelijk op Halloween en bijhorend trouwfeest, was het zover en vertrokken we richting Noorden vanuit Maryland. Persoonlijk vind ik roadtrips echt heerlijk, de vrijheid om te stoppen waar en wanneer je wil, tussenstops in te plannen en toch beetje dat avontuur. Als chauffeur van dienst was het enorm leuk om eens door Amerika te rijden, van de Turnpike in New Jersey richting up-state New York. Je merkt toch hoe groot het land eigenlijk is, en hoeveel trucks er daar rondrijden. Grappig dat het aantal trucks ook afnam hoe dichter we bij grote steden kwamen, en terug toenam naarmate het terug meer rural werd.
Na ongeveer zeven uur rijden, met de nodige tussenstops, kwamen we aan in Poughkeepsie. Voorheen hadden we Priestess Nadramia gecontacteerd om aan te kondigen dat we in de buurt zouden zijn, en ze liet ons weten dat ze heel actief was die dag en misschien niet aanwezig zou zijn. We besloten toch te gaan en desnoods gewoon een selfie te nemen voor The Black House als aandenken aan ons roadtrip avontuur. We wisten het adres waar we moesten zijn en toen we naderden was er vlak voor de deur een parkeerplekje vrij dat ik meteen in gebruik nam. Groot was de vreugde toen we parkeerden en we Peter Gilmore aan de overkant zagen staan, in gesprek met een buurvrouw. Wat een geluk!
We stapten uit, en een goedkeurende blik van Peter gaf ons het teken dat we hem konden benaderen en een gesprek aangaan. Wat volgde was een uurtje tijd met de Maestro zelf, die vol enthousiasme vertelde over zijn mooie Victorian House en Poughkeepsie. Een rondleiding langs de buitenkant van het huis met oog op specifieke details en hoe hij het huis gekocht en gerestaureerd had. Het was een hele ervaring, en bijzonder hoe er totaal niet over Satanisme gepraat werd, maar dat zal eerder gelegen hebben aan het inpromptu samenkomen.
Onze magen begonnen te knorren want we hadden al een aantal uren niet meer gegeten, en op aanraden van de Maestro gingen we na het inchecken in het hotel op zoek naar “The Millhouse”. We zaten net aan tafel toen mede-Poughkeepsie bewoners Church of Satan Eerwaarde Storm en Priesteres Renée Anderson binnenkwamen, gevolgd door Peter en Peggy, en plaats namen in de booth naast ons. Na een heerlijke maaltijd en locale IPA’s van The Millhouse Brewery, was het tijd om door te gaan, en werd er nog afscheid genomen van onze gewaardeerde tafelgenoten. Aangenaam volk, hopelijk komt er een ooit nog een ontmoeting, ik gok van wel.
De dag erna was het de beurt aan Salem, waar ooit een twintig tal “heksen” terecht gesteld zijn geweest. Dat op zich is het enige interessante aan Salem waar voor de verdere geschiedenis weinig gebeurd is. Een aantal vermeldenswaardig zijn natuurlijk het oudste, nog in de originele locatie staande huis, de eerste Church of England in enemy territory (de settlers liepen net weg van de Church of England), en veel, heel veel, toeristische winkeltjes waar allerlei prullaria verkocht werden die in de verste verte niks te maken hebben met Hekserij of enige vorm van occultisme. De zogenaamde toeristische valkuilen.
Bron van vermaak in de avond was een Ghost-tour doorheen Salem, waar toch een aantal leuke lugubere verhalen de revue passeerden. Blijkbaar toch veel hauntings in de buurt van het oude kerkhof en zijn er toch wel een heel aantal merkwaardige moorden gebeurd in het vroegere Salem. Altijd leuk, lokale folklore, gebracht door een enthousiaste gids.
Het was die dag ook verkiezingsdag in de US en het ging tussen de bekende kandidaten en we weten inmiddels wie er gewonnen heeft. En dat was eerder een storm in een glas water in de US want ik had het gevoel dat de meeste mensen al wel wisten wat er zou gebeuren. De roadtrip terug naar het zuiderse Maryland was zeer aangenaam. Wat zijn de United States toch een mooi land, de herfstkleuren gaven het landschap een wondermooi kleurig schouwspel en door de uitgestrektheid van de US reden we eigenlijk constant door bossen en natuurlijke glooiingen in het landschap, heerlijk! Dat ga ik zeker nog eens doen, en hopelijk weer met een bezoek aan Poughkeepsie.
Reactie plaatsen
Reacties